सुदामाको खोजी !
चैत्र १५ गते राष्ट्रपति द्वारा संघीय संसद्को संयुक्त सभालाई संबोधन गर्दा मुलुक स्थायित्व र समृद्धिको चरणमा प्रबेश गरेको भन्न लगाइयो । निर्बाचन पुर्ब र निर्बाचन पछी ओली सरकारको गायत्री मन्त्र नै बनीसकेको समृद्धी र मुर्छित सपना पुरा गर्ने ढुकुटी राष्ट्रपति र प्रधानमन्त्रीको आषा अनुरुप नरहेको जानाकारी अर्थमन्त्रीको श्वेतपत्रले गर्दैछ । संघीयताले अथाह खर्च बढाएको , राजश्व बढ्न नसकेको , ब्यापार घाटा चुलिएको , रेमिट्यान्स घट्दै गएको , पुनर्निर्माणको काम सुस्त भएको अर्थमन्त्रीले बताई रहँदा राष्ट्रपतीको सम्बोधन र ओली सरकारलाई कटाक्ष गरिरहेको आर्थिक सुचकाङ्कले शिखरमा पुर्याइएको समृद्धी शब्दको भबिश्य के हुन्छ ? भन्ने जिज्ञाषा हवात्तै बढदै छ । आँखिर तीन करोड नेपालीको ध्यान खिच्न सफल समृद्धी कसरी आउँदैछ ? यसका निम्ती देशबाशीले के कस्तो वलिदान दिनु पर्नेछ ? बर्तमान प्रधानमन्त्रीले ल्याएरै छोडने समृद्धीको सुरुवात कहिले , कहाँ र कसरी हुनेछ ? भन्ने कुतुहलता तमाम देशबाशी र बिदेशी नियोग सम्म फैलिएको छ । भर्खरै जाग्दै गरेको समृद्धी शब्दलाई बचाउन नेपाली सुदामाको खोजी झन ब्यापक बन्न जाँदा सुदामाको कहानी जान्नै पर्ने बाध्यता आइलागेको छ ।
द्वापर युगमा बृन्दावनको नजिकै एक बृद्ध ब्राहमण पत्नी मागेर जिबन गुजारा गर्थिन । एक पटक ब्राहमण पत्नीले पाँच दिन सम्म माग्दा पनि केही पाउन सकिनन । छैठौं दिनमा पानी मात्र पिएर वासुदेवको नाम लिंदै सास धानेकी ब्राहमण पत्नीलाई एक सज्जन पुरुषले एक मुट्ठी चना कुटीमै दिन आए । अकस्मात आईमिलेको चनालाई एउटा पोकोमा कस्दै गर्दा खुसीले भुसुक्कै निदाइन । रातको समय चोरहरु ब्राहमण पत्नीको घरभित्र प्रबेश गरे । बहुमुल्य सामान फेला पार्न नसक्दा त्यही चनाको पोको लिएर हिडे । अर्को गाँउ पुगेका चोरहरु एउटा कुटीमा प्रबेश गरे । अचानक आएको आबाजले उनीहरु पोको छोडदै भागे । रातको समय भोकले ब्याकुल ब्राहमण पत्नी बिउझिन पुगिन तर चनाको पोको नपाउँदा श्राप दिदै भनिन । जसले मेरो चना खान्छ त्यो मानिस जिबनभर दरिद्र होस ।
चोरहरुले चनाको पोको छोडदै भागेको घर सुदामा र भगवान कृष्णको गुरुको घर परेछ । संयोग नै मान्नु पर्छ , त्यस समय सुदामा र भगवान कृष्ण अध्ययनको शिलशिलामा त्यसै कुटीमा थिए । गुरुआमाले शिष्य सुदामालाई चनाको पोको दिदै भनिन । सुदामा यो चना तिमी र कृष्णले आधा आधा बाँडेर खानु । आध्यामिक ज्ञानले सबै देख्न सक्ने सुदामाले गुरु आमाको कुरालाई काटदै सम्पुर्ण चना आफैले खाइदिए । त्रिभुवन पती भगवान कृष्णलाई चना खान दिएर संसार दरिद्र बनाउँन उनको मन राजी भएन । आध्यात्मिक रुपले अत्यन्तै धनी सुदामा ब्राहमण पत्नीको श्रापलाई जान्दा जान्दै सम्पुर्ण चना खाएर द्वापर युगकै दरिद्र मनुस्य बन्न राजी भए । सुदामा द्वारा चालीएको त्यागले दोस्तीको नयाँ मिसाल कायम हुन पुग्यो ।
विश्वकै पुराना मुलुक मध्यमा पर्ने नेपाल कहिल्यै दरिद्र थिएन । नेपालको असली गुणलाई देखेका र चिनेका शक्तीहरु अनेक बहानामा नेपाललाई दरिद्र बनाउँन लागेको अनुभब पछिल्लो समय सर्बसाधारण समेत गर्दैछ्न । राजनैतिक , शैक्षिक , आर्थिक मात्र हैन संबैधानिक रुपले नै नेपाललाई दरिद्र कोटीमा पुर्याउन लागेका दक्षिण , पश्चिम र देशकै कुर्सी बाजहरुको कारण इतिहास कै कठिन अवस्थामा मुलुक पुर्याइएको महशुस गरिदैछ । संबिधान जारी गर्दा दक्षिणले र संबिधान कार्यान्बयन गर्दा पश्चिमा इसाईले बोलेको धावा रुपमा अलग रहे पनि सार भने एकै रहेको बुझ्न सकिन्छ । आँखिर नेपालको सार्बभौम सत्ता माथी कहिले दक्षिणले र कहिले पश्चिमा इसाईले किन प्रहार गर्दैछ्न ? संबिधान भित्रको अन्तरबस्तु किन दक्षिण र पश्चिमको आकर्षणको कारण बन्दैछ ? नेपाल माथी निरन्तर भइरहेको हस्तक्षेप र दुस्साहसको कारण उनीहरुको शक्ती हो कि हाम्रो राजनैतिक शिर्ष नेतृत्वको कमजोरी हो ? खोज्न बिगत तिर फर्कनु पर्नेछ ।
राष्ट्र निर्माता पृथिबी नारायण साहले देश निकाला गरेको रिस र संसार भर शासन गर्दा पनि नेपाललाई आफ्नो कब्जामा लिन असफल भएको इसाईहरुको कालो मन अनेक बहानाको खोजी गर्न लागी रहयो । सिंहदरबारले संधैभरी अति बिशिष्ट छिमेकी मानेको भारत दक्षिण एसियामा तीन वटा राजतन्त्र देख्न चाहदैन थियो । भुटानले सन १९४८ मै भारतिय इच्छा अनुरुप चल्न राजी हुँदा पाएको हैसियत सिक्किम र नेपाललाई दिने अन्यथा चाहे अस्तित्वनै मेटी दिने सन्देश सिक्किमलाई २२औं राज्य बनाउँदै दिइसकेको थियो । आफ्नै आन्तरिक कारणले नेपाल नीति बदल्न बाध्य भएको भारतको कारण इसाईहरुले आफ्नै बाटो रोजे । नेपालको शैक्षिक जनशक्तीनै निकम्मा पारी दिने खेल अन्तर्गत २०२८ सालमा नयाँ शिक्षा लागु गराउँन सफल भए । अनुपयुक्त शिक्षाको कारण सामाजिक र नैतिकबल गुमाएको युवाशक्तीलाई दिग्भ्रमित बनाउँदै नेपालमा जरा गाडे । २०४६ को राजनैतिक परिवर्तन संगै दक्षिणको राजनीति केही सिमित नेता र ब्यक्तीलाई उपचार खर्च , छोराछोरी अध्ययनको चाँजो पाँजो , राजनैतिक ब्यबस्थापन , दैकिन खर्चको जोहो र अनेक नामका संस्था र फाउण्डेसन मार्फत उनीहरुलाई स्थापित गर्न मै सिमित रहयो । इसाईहरु धेरै पछाडीको सोच्दै धर्म , जाती र संस्था नै समाप्त गर्न अनेक नामको श्रापयुक्त चना निर्माण गर्न लागे ।
दलाल अर्थतन्त्र मार्फत आत्म निर्भर अर्थतन्त्रलाई ध्वस्त पारी दिने , बर्गिय राजनीतिलाई धर्म र जातमा बिभाजित गरी दिने , शासक जाती र शोसित जाती भन्दै जनजातीलाई भडकाउने , जातिय घृणा र धार्मिक सदभाब भडकाउन पानी झै पैसाको खोलो बगाउने , अशिक्षा गरीबिको फाइदा उठाउँदै धर्म परिवर्तन गराउँने खुला मैदान राजनैतिक अस्थिरताको नाममा पाए । अनेक नामका जातिय मोर्चा , महासंघ र जातिय पार्टी खोल्दै दिर्घकालिन लक्ष हासिल गर्ने खेलमा ठुलो झटका लाग्न पुग्दा अर्ती उपदेश दिंदै पुरानो हिसाब माग्दैछ । प्रधानमन्त्री ओलीलाई द्वन्दमा उतार्न सफल इसाई रणनीति हारेर पनि जित्ने झगडाको बिउ रोप्न सफल भइसकेको छ । एमाले र माके भित्र डेरा जमाएको इसाई तागतलाई अन्देखा गर्दै अरिगाँलको गोलोमा ढुँङ्गा हान्ने प्रधानमन्त्री कदमलाई वास्ता नगर्नुले उनीहरुको नियत खुलेर आएको मान्न सकिन्छ । नितान्त पैसाको बलमा नेपालको हर क्षेत्रमा प्रबेश गरिसकेको इसाईहरुको दिर्घकालिन नीति बुझ्दा वास्तबमा नेपाल सतीले सरापेको देश हैन इसाईले सरापेको मुलुक हो भन्ने प्रमाणित हुँदैछ । ज्ञान देखी ध्यान सम्म नर देखी नारायण सम्मले बसोबास गरेको तपोभूमी नेपाल बिश्वकै दरिद्रहरुलाई ज्ञान , ध्यान र भोजनले तृप्त बनाउँन सक्षम थियो भन्ने अंसख्य प्रमाण भेटिन्छ्न । पुर्बिय दर्शन र परम्परागत शिक्षा मुलुकले आत्मसाथ गरुञ्जेल आत्मनिर्भर मुलुक नेपाल पश्चिमा शिक्षा , सल्लाह र रहन सहन पछी दरिद्र मुलुकमा परिणत भइसकेको छ ।
नेपालको मौलिकता , जातिय विविधता , भाषा , संस्कृती , परम्परा , धर्म संग लोभिएका पश्चिमा इसाई मार्फत हर क्षेत्रमा प्रबेश गराइएको बिकृती , बिसंगती , ढिलासुस्ती , अराजकता , लोकाचार , पापाचार , भ्रष्टाचारको कारण देश सुदामाको हालतमा पुगेको मान्न के ले रोक्छ ? तात्कालिन दरबारले जन्माएको , भारतले हुर्काएको , इसाईले हाईज्याक गरेको माओबादी ध्वसंको असली मकसद नेपाललाई समुल रुपमा अस्त ब्यस्त बनाउनु थियो भन्ने खुली सकेकै छ । हिन्दू धर्म माथीको हमला , इसाई धर्मको खुलेआम प्रचार र अंसख्य चर्च मार्फत भबिश्यमा खेलिने अनेकौ खेलको 'डिपिसी' निर्माण फगत पैसाको बलमा सम्पन्न गर्न इसाईलाई रातो कार्पेट बिछ्याउने अरु कोही नभएर बर्तमान राजनीतिका शिर्ष खेलाडीहरु नै हुन भन्न सकिन्छ । हात धुने बानी बसालौ , टवाइलेट बनाऔं , खुला दिसा पिसाब मुक्त क्षेत्र निर्माण गरौं भन्ने अवस्थामा रहेको जनतालाई पहिचानको राजनैतिक भारी बोकाउनु सोझो नियतले हैन भन्ने आधार अनगिन्ती पाइन्छन ।
नेपालको क्रीम दिमागलाई सकेसम्म आफ्नै तिर लाने नसके डलर र युरोमा किन्ने , आफु सानो भएको हिनताबोध शान्तसंग बसेका मुलुकलाई टुक्र्याउँदै पुरा गर्ने , अधिकार प्राप्तीको नाममा बिधी बिधानलाई कुल्चन प्रोत्साहित गर्ने , अस्तब्यस्तताको नाममा समानान्तर सत्ता चलाउने , केवल कागजमा प्रगती बिबरण खोज्दै पढे लेखेको जमातलाई गैरसरकारी संस्था मार्फत भ्रष्ट बन्न सिकाउने , बेथिती , बिकृतीलाई जानाजान जन्माउने र हुर्काउने , राज्यका सम्पुर्ण अंगलाई कामै नलाग्ने गरी ध्वस्त बनाई दिने , जनता र सरकारको बिच ठुलो दुरी सिर्जना गरी दिने , राज्य सत्तामा बसेको मानिसलाई जनताको नजरबाट गिराई दिने , मिडिया मार्फत जनतालाई दिग्भ्रमित पार्दै आफ्नो दुनो सोझ्याउने असंख्य इसाई श्रापले भरीपुर्ण चनाहरु नेपाल भरी छरिएका छन । अंसख्य श्रापयुक्त चनाहरुले दरिद्र भएको मुलुक समृद्धीको नयाँ युगमा प्रबेश गराउँन दक्षिण देखी इसाई सम्मको श्रापहरु केपीले पचाउनु पर्नेछ ।
मोनोरेल , रेल , नेपाली झण्डा सहितको पानी जहाज , नदी किनारको आधुनिक शहर , स्मार्ट सिटी , फास्ट ट्रयाक , अत्याधुनिक विमानस्थल , ठुलाघर र चौडा सडकलाई मात्र समृद्धीको रुपमा देख्ने सरकार फेरी पनि इसाई जालमा फस्ने खतरा बिदेशी अनुदान र सहयोगको नाममा भित्रीने छ । आफ्ना देशको मौलिक सम्पतीको संरक्षण गर्न बाट चुक्दै प्राप्त गर्ने भौतिक समृद्धीले देश झनै दरिद्र र कंगाल बन्न सक्ने खतरा ओली सरकारले रोक्न बिगतको गल्ती सपार्नु पहिलो सर्त हुनेछ । अनेक बहानामा छिरेको इसाई मेशेनरीले भित्र भित्रै खोक्रो पारेको सो कल्ड बुद्धीजिबीहरु ,संबैधानिक निकाय र अंगहरुको पुनर्जिबन मौलिक पारामा गर्ने चुनौती सुदामाले श्रापयुक्त चना खाए भन्दा कुनै मानेमा कम हुने छैन । प्रधानमन्त्री बन्न कै निम्ती बिगतमा लिएको बिदेशी अनुदान , सहयोग र सल्लाहको गुन तिर्न लाग्ने कि साँच्चीकै मुलुक निर्माण गर्न लाग्ने ओली सरकारको निम्ती अहम सवाल हुनेछ । आफ्नै ब्यक्तीगत कमजोरी , राजनैतिक शैली , गुटगत मानसिकता र इसाईहरुको गहिरो प्रभाबमा घेरिएको उनको बिगत र बर्तमानले सुदामा बन्ने छुट दिन्छ भनी हाल्नु हतार हुनेछ ।
द्वापर युगमा बृन्दावनको नजिकै एक बृद्ध ब्राहमण पत्नी मागेर जिबन गुजारा गर्थिन । एक पटक ब्राहमण पत्नीले पाँच दिन सम्म माग्दा पनि केही पाउन सकिनन । छैठौं दिनमा पानी मात्र पिएर वासुदेवको नाम लिंदै सास धानेकी ब्राहमण पत्नीलाई एक सज्जन पुरुषले एक मुट्ठी चना कुटीमै दिन आए । अकस्मात आईमिलेको चनालाई एउटा पोकोमा कस्दै गर्दा खुसीले भुसुक्कै निदाइन । रातको समय चोरहरु ब्राहमण पत्नीको घरभित्र प्रबेश गरे । बहुमुल्य सामान फेला पार्न नसक्दा त्यही चनाको पोको लिएर हिडे । अर्को गाँउ पुगेका चोरहरु एउटा कुटीमा प्रबेश गरे । अचानक आएको आबाजले उनीहरु पोको छोडदै भागे । रातको समय भोकले ब्याकुल ब्राहमण पत्नी बिउझिन पुगिन तर चनाको पोको नपाउँदा श्राप दिदै भनिन । जसले मेरो चना खान्छ त्यो मानिस जिबनभर दरिद्र होस ।
चोरहरुले चनाको पोको छोडदै भागेको घर सुदामा र भगवान कृष्णको गुरुको घर परेछ । संयोग नै मान्नु पर्छ , त्यस समय सुदामा र भगवान कृष्ण अध्ययनको शिलशिलामा त्यसै कुटीमा थिए । गुरुआमाले शिष्य सुदामालाई चनाको पोको दिदै भनिन । सुदामा यो चना तिमी र कृष्णले आधा आधा बाँडेर खानु । आध्यामिक ज्ञानले सबै देख्न सक्ने सुदामाले गुरु आमाको कुरालाई काटदै सम्पुर्ण चना आफैले खाइदिए । त्रिभुवन पती भगवान कृष्णलाई चना खान दिएर संसार दरिद्र बनाउँन उनको मन राजी भएन । आध्यात्मिक रुपले अत्यन्तै धनी सुदामा ब्राहमण पत्नीको श्रापलाई जान्दा जान्दै सम्पुर्ण चना खाएर द्वापर युगकै दरिद्र मनुस्य बन्न राजी भए । सुदामा द्वारा चालीएको त्यागले दोस्तीको नयाँ मिसाल कायम हुन पुग्यो ।
विश्वकै पुराना मुलुक मध्यमा पर्ने नेपाल कहिल्यै दरिद्र थिएन । नेपालको असली गुणलाई देखेका र चिनेका शक्तीहरु अनेक बहानामा नेपाललाई दरिद्र बनाउँन लागेको अनुभब पछिल्लो समय सर्बसाधारण समेत गर्दैछ्न । राजनैतिक , शैक्षिक , आर्थिक मात्र हैन संबैधानिक रुपले नै नेपाललाई दरिद्र कोटीमा पुर्याउन लागेका दक्षिण , पश्चिम र देशकै कुर्सी बाजहरुको कारण इतिहास कै कठिन अवस्थामा मुलुक पुर्याइएको महशुस गरिदैछ । संबिधान जारी गर्दा दक्षिणले र संबिधान कार्यान्बयन गर्दा पश्चिमा इसाईले बोलेको धावा रुपमा अलग रहे पनि सार भने एकै रहेको बुझ्न सकिन्छ । आँखिर नेपालको सार्बभौम सत्ता माथी कहिले दक्षिणले र कहिले पश्चिमा इसाईले किन प्रहार गर्दैछ्न ? संबिधान भित्रको अन्तरबस्तु किन दक्षिण र पश्चिमको आकर्षणको कारण बन्दैछ ? नेपाल माथी निरन्तर भइरहेको हस्तक्षेप र दुस्साहसको कारण उनीहरुको शक्ती हो कि हाम्रो राजनैतिक शिर्ष नेतृत्वको कमजोरी हो ? खोज्न बिगत तिर फर्कनु पर्नेछ ।
राष्ट्र निर्माता पृथिबी नारायण साहले देश निकाला गरेको रिस र संसार भर शासन गर्दा पनि नेपाललाई आफ्नो कब्जामा लिन असफल भएको इसाईहरुको कालो मन अनेक बहानाको खोजी गर्न लागी रहयो । सिंहदरबारले संधैभरी अति बिशिष्ट छिमेकी मानेको भारत दक्षिण एसियामा तीन वटा राजतन्त्र देख्न चाहदैन थियो । भुटानले सन १९४८ मै भारतिय इच्छा अनुरुप चल्न राजी हुँदा पाएको हैसियत सिक्किम र नेपाललाई दिने अन्यथा चाहे अस्तित्वनै मेटी दिने सन्देश सिक्किमलाई २२औं राज्य बनाउँदै दिइसकेको थियो । आफ्नै आन्तरिक कारणले नेपाल नीति बदल्न बाध्य भएको भारतको कारण इसाईहरुले आफ्नै बाटो रोजे । नेपालको शैक्षिक जनशक्तीनै निकम्मा पारी दिने खेल अन्तर्गत २०२८ सालमा नयाँ शिक्षा लागु गराउँन सफल भए । अनुपयुक्त शिक्षाको कारण सामाजिक र नैतिकबल गुमाएको युवाशक्तीलाई दिग्भ्रमित बनाउँदै नेपालमा जरा गाडे । २०४६ को राजनैतिक परिवर्तन संगै दक्षिणको राजनीति केही सिमित नेता र ब्यक्तीलाई उपचार खर्च , छोराछोरी अध्ययनको चाँजो पाँजो , राजनैतिक ब्यबस्थापन , दैकिन खर्चको जोहो र अनेक नामका संस्था र फाउण्डेसन मार्फत उनीहरुलाई स्थापित गर्न मै सिमित रहयो । इसाईहरु धेरै पछाडीको सोच्दै धर्म , जाती र संस्था नै समाप्त गर्न अनेक नामको श्रापयुक्त चना निर्माण गर्न लागे ।
दलाल अर्थतन्त्र मार्फत आत्म निर्भर अर्थतन्त्रलाई ध्वस्त पारी दिने , बर्गिय राजनीतिलाई धर्म र जातमा बिभाजित गरी दिने , शासक जाती र शोसित जाती भन्दै जनजातीलाई भडकाउने , जातिय घृणा र धार्मिक सदभाब भडकाउन पानी झै पैसाको खोलो बगाउने , अशिक्षा गरीबिको फाइदा उठाउँदै धर्म परिवर्तन गराउँने खुला मैदान राजनैतिक अस्थिरताको नाममा पाए । अनेक नामका जातिय मोर्चा , महासंघ र जातिय पार्टी खोल्दै दिर्घकालिन लक्ष हासिल गर्ने खेलमा ठुलो झटका लाग्न पुग्दा अर्ती उपदेश दिंदै पुरानो हिसाब माग्दैछ । प्रधानमन्त्री ओलीलाई द्वन्दमा उतार्न सफल इसाई रणनीति हारेर पनि जित्ने झगडाको बिउ रोप्न सफल भइसकेको छ । एमाले र माके भित्र डेरा जमाएको इसाई तागतलाई अन्देखा गर्दै अरिगाँलको गोलोमा ढुँङ्गा हान्ने प्रधानमन्त्री कदमलाई वास्ता नगर्नुले उनीहरुको नियत खुलेर आएको मान्न सकिन्छ । नितान्त पैसाको बलमा नेपालको हर क्षेत्रमा प्रबेश गरिसकेको इसाईहरुको दिर्घकालिन नीति बुझ्दा वास्तबमा नेपाल सतीले सरापेको देश हैन इसाईले सरापेको मुलुक हो भन्ने प्रमाणित हुँदैछ । ज्ञान देखी ध्यान सम्म नर देखी नारायण सम्मले बसोबास गरेको तपोभूमी नेपाल बिश्वकै दरिद्रहरुलाई ज्ञान , ध्यान र भोजनले तृप्त बनाउँन सक्षम थियो भन्ने अंसख्य प्रमाण भेटिन्छ्न । पुर्बिय दर्शन र परम्परागत शिक्षा मुलुकले आत्मसाथ गरुञ्जेल आत्मनिर्भर मुलुक नेपाल पश्चिमा शिक्षा , सल्लाह र रहन सहन पछी दरिद्र मुलुकमा परिणत भइसकेको छ ।
नेपालको मौलिकता , जातिय विविधता , भाषा , संस्कृती , परम्परा , धर्म संग लोभिएका पश्चिमा इसाई मार्फत हर क्षेत्रमा प्रबेश गराइएको बिकृती , बिसंगती , ढिलासुस्ती , अराजकता , लोकाचार , पापाचार , भ्रष्टाचारको कारण देश सुदामाको हालतमा पुगेको मान्न के ले रोक्छ ? तात्कालिन दरबारले जन्माएको , भारतले हुर्काएको , इसाईले हाईज्याक गरेको माओबादी ध्वसंको असली मकसद नेपाललाई समुल रुपमा अस्त ब्यस्त बनाउनु थियो भन्ने खुली सकेकै छ । हिन्दू धर्म माथीको हमला , इसाई धर्मको खुलेआम प्रचार र अंसख्य चर्च मार्फत भबिश्यमा खेलिने अनेकौ खेलको 'डिपिसी' निर्माण फगत पैसाको बलमा सम्पन्न गर्न इसाईलाई रातो कार्पेट बिछ्याउने अरु कोही नभएर बर्तमान राजनीतिका शिर्ष खेलाडीहरु नै हुन भन्न सकिन्छ । हात धुने बानी बसालौ , टवाइलेट बनाऔं , खुला दिसा पिसाब मुक्त क्षेत्र निर्माण गरौं भन्ने अवस्थामा रहेको जनतालाई पहिचानको राजनैतिक भारी बोकाउनु सोझो नियतले हैन भन्ने आधार अनगिन्ती पाइन्छन ।
नेपालको क्रीम दिमागलाई सकेसम्म आफ्नै तिर लाने नसके डलर र युरोमा किन्ने , आफु सानो भएको हिनताबोध शान्तसंग बसेका मुलुकलाई टुक्र्याउँदै पुरा गर्ने , अधिकार प्राप्तीको नाममा बिधी बिधानलाई कुल्चन प्रोत्साहित गर्ने , अस्तब्यस्तताको नाममा समानान्तर सत्ता चलाउने , केवल कागजमा प्रगती बिबरण खोज्दै पढे लेखेको जमातलाई गैरसरकारी संस्था मार्फत भ्रष्ट बन्न सिकाउने , बेथिती , बिकृतीलाई जानाजान जन्माउने र हुर्काउने , राज्यका सम्पुर्ण अंगलाई कामै नलाग्ने गरी ध्वस्त बनाई दिने , जनता र सरकारको बिच ठुलो दुरी सिर्जना गरी दिने , राज्य सत्तामा बसेको मानिसलाई जनताको नजरबाट गिराई दिने , मिडिया मार्फत जनतालाई दिग्भ्रमित पार्दै आफ्नो दुनो सोझ्याउने असंख्य इसाई श्रापले भरीपुर्ण चनाहरु नेपाल भरी छरिएका छन । अंसख्य श्रापयुक्त चनाहरुले दरिद्र भएको मुलुक समृद्धीको नयाँ युगमा प्रबेश गराउँन दक्षिण देखी इसाई सम्मको श्रापहरु केपीले पचाउनु पर्नेछ ।
मोनोरेल , रेल , नेपाली झण्डा सहितको पानी जहाज , नदी किनारको आधुनिक शहर , स्मार्ट सिटी , फास्ट ट्रयाक , अत्याधुनिक विमानस्थल , ठुलाघर र चौडा सडकलाई मात्र समृद्धीको रुपमा देख्ने सरकार फेरी पनि इसाई जालमा फस्ने खतरा बिदेशी अनुदान र सहयोगको नाममा भित्रीने छ । आफ्ना देशको मौलिक सम्पतीको संरक्षण गर्न बाट चुक्दै प्राप्त गर्ने भौतिक समृद्धीले देश झनै दरिद्र र कंगाल बन्न सक्ने खतरा ओली सरकारले रोक्न बिगतको गल्ती सपार्नु पहिलो सर्त हुनेछ । अनेक बहानामा छिरेको इसाई मेशेनरीले भित्र भित्रै खोक्रो पारेको सो कल्ड बुद्धीजिबीहरु ,संबैधानिक निकाय र अंगहरुको पुनर्जिबन मौलिक पारामा गर्ने चुनौती सुदामाले श्रापयुक्त चना खाए भन्दा कुनै मानेमा कम हुने छैन । प्रधानमन्त्री बन्न कै निम्ती बिगतमा लिएको बिदेशी अनुदान , सहयोग र सल्लाहको गुन तिर्न लाग्ने कि साँच्चीकै मुलुक निर्माण गर्न लाग्ने ओली सरकारको निम्ती अहम सवाल हुनेछ । आफ्नै ब्यक्तीगत कमजोरी , राजनैतिक शैली , गुटगत मानसिकता र इसाईहरुको गहिरो प्रभाबमा घेरिएको उनको बिगत र बर्तमानले सुदामा बन्ने छुट दिन्छ भनी हाल्नु हतार हुनेछ ।