प्रचण्डको क्षेत्र गायब !
चिया पसलमा दुई बृद्धहरु यसरी गफिदै थिए , लाग्थ्यो उनीहरुको राजनैतिक चेतना स्तर बर्तमान नेपालको कुनै राजनैतिक बिश्लेषकको भन्दा कम छैन । उनीहरुको राजनैतिक सुझबुझ सतही रुपमा हैन हरेक शिर्षकको गहिराई सम्म पुगेर बिट मार्न सक्षम थियो । यसै प्रसंगमा एक बृद्धले हातमा एक दैनिक पत्रीका लिंदै अर्का बृद्धतर्फ उत्सुकताको झटारो फाली दिए ।
हैन , प्रेस सेन्टर चितवन द्वारा राखीएको पत्रकार भेटघाट तथा अन्तर्क्रीया कार्यक्रममा प्रचण्डको धारणा सुन्नु भयो ? तुरुन्तै जबाफ आयो , अपुरो सुने ।
मतलब , प्रचण्डको निर्बाचन क्षेत्र गायब अर्थात प्रचण्ड निर्बाचन क्षेत्रको खोजीमा चितवन पुगेको सुने ।
अनी कसरी अपुरो भयो त ? जब कि उनी पुरा पुर निर्बाचन क्षेत्रको खोजीमा चितवन पुगेको बताइसकेका छन ।
त्यही त , उनी चितवन बाट निर्बाचन लडन तयार भए तर क्षेत्र तोक्न सकेनन ।
अर्का बृद्धले भने आँखीर के फरक पर्छ र ? जब कि उनले जिल्ला रोजी सके । अब त क्षेत्र रोज्न बाँकी न हो ।
फरक यसैमा छ । बिगत निर्बाचनमा पाँच क्षेत्र रहेको चितवन जिल्लामा २०७० सालको निर्बाचन नतिजा माओबादी पार्टी र उनको नातेदारको निम्ती निराषाजनक मात्र हैन दुखदायी पनि थियो ।आफ्नै भाईले पराजयको नमिठो स्वाद चाख्न बाध्य भएको निर्बाचन नतिजा संगै प्राप्त माओबादीको मतसंख्या प्रचण्डको निम्ती अकल्पनिय थियो । २०७० सालको नोक्सानको भर्पाई प्रधानमन्त्री देउवाको एकल प्रेम र आशिर्बादले नधान्दा स्थानिय निर्बाचनमा अदालत , निर्बाचन आयोग , पुलिस प्रशासन , मधु र कैटब (द्रोण ) को प्रयोग गर्न बाध्य भए । आफ्नो भबिश्य सुनिस्चित गर्नको निम्ती भरतपुर १९ को जनताको इज्जत समेत लीलाम गर्न बाध्य हुँदा पुत्री रेणुलाई मेयर त दिलाईयो तर जिबनमा भ्रमपूर्वक कमाएको सम्पुर्ण कर्म , कुकर्मको पुँजी एकैपटक खर्च गरे । अनेकौं घाटको पानी पिउँदै , इच्छित अनिच्छित ढोका चाहार्दा पनि जनताले चाल नपाएको प्रचण्ड भ्रमहरु निर्बाचन क्षेत्रको खोजी गर्दा खुल्न पुगेको कारण चितवन जिल्ला रोज्न बाध्य भए । फलस्वरुप चितवनको पेचिलो माओबादी उपस्थीती प्रचण्ड जस्ता चतुरले समय मै बुझेको प्रमाण नै निर्बाचन क्षेत्र नतोक्नु संग सम्बन्धित छ भन्न सकिन्छ ।
आफ्नो राजनैतिक पार्टीको असली साख र हैसियत घटदै जानु , सहयात्री दल काँग्रेस भित्र सल्केको भुसको आगो आफ्नो प्रतिकुल हुँदै जानु , गत स्थानिय तहको प्राप्त माओबादी मत खुलेर प्रकट हुनु र भर्खरै बनेको तीन निर्बाचन क्षेत्रले सुरक्षित क्षेत्र कही कतै नदेख्दा काँग्रेस , एमाले वा मधेसबादी जो संग पनि तालमेल हुनेछ भन्दै निर्बाचन क्षेत्रको खोजी गर्ने प्रचण्ड कला देउवालाई प्रभाबित पार्न हो भन्ने सबै बुझ्दछन । असोज २ मा हुँदै गरेको दुई नम्बर प्रदेशको ध्यान अन्यत्र मोडन चितवनबाट निर्बाचन लडछु भन्दै देउवा प्रेमको सुनिस्चितता र निरन्तरताको माग चितवनमा चुहाईएको हो भन्ने बुझ्नु उचित हुनेछ बृद्धहरुको भलाकुसारी रोकिने छाँटकाँट देखीएन ।उनीहरुको रोचक गफले खिचिएको पङतीकारको काँन गफको नजिक नपुगी सुखै पाएन । बृद्धहरुको सम्बादलाई सम्मानपूर्वक साथदिने काँनहरु थपिदै जाँदा रोचकपनले झन गती पक्डीयो । हैन , प्रचण्ड त ठुला प्रेमी हुँन । उनको नयाँ प्रेम के साँच्चीकै चितवन नै हुँन्छ त ? बृद्धहरुको रोचक सवाल जवाफमा गजबको तर्कले प्रबेश पायो । प्रचण्ड कमालको प्रेमी हुँन । भारतिय रिमोट कन्ट्रोलले चलेका दाहाल शान्ती प्रकृया टुङग्याउँने तर्क साथ प्रधानमन्त्री देउवा संग नक्कली प्रेम गर्दैछन । शान्ती प्रकृया सम्म आइपुग्न प्रचण्डले अनेक शक्तीसंग जायज नाजायज प्रेम गरे ।सोही प्रेमको पासोमा पर्दै देउवाको सारथी बन्न मजबुर बनाइएको तथ्यले बिगत , बर्तमान हुँदै भबिश्य समेत प्रभु प्रेममा बिताउँन बाध्य हुँदैछन । सुरुवाती समयमा उनी पद प्रेमी थिए । गिरिजाको चकचकी देखेपछी सत्ता प्राप्तीको भोकले दरबार र इसाईको प्रेमी बन्न पुगे । सत्ता ,शक्ती र अर्थ प्राप्तीको निम्ती जो जो संग प्रेम गर्नुपर्छ आँखा चिम्लेर गरे। फलस्वरुप जाती , क्षेत्र , लिङ्ग , भाषा ,धर्म , परम्पराको स्थानमा बिदेशीको एजेण्डालाई प्रेम गर्न दिनरात एक गरीदिए । सम्पुर्ण जनताको निद्रा भङ्ग गर्दै हिंसा र घृणाको ब्यापार मार्फत माओबादी लुट मच्चाउन पुगे । प्रचण्ड घृणाको दश बर्षे ब्यापारले भोगेको राजनैतिक , आर्थिक र भौतिक क्षति मार्फत पाताल पुर्याइएको देशको हैसियतको कारण देशमा बिगबिगी बनाईएको इसाई प्रेम मार्फत प्राप्त नगद नारायणले खेती सपारे । त्रासको खेती र आषको ब्यापार प्रेमपूर्वक गर्दै देशभर फैलिए । सुनियोजित प्रेम कै दौरान रोल्पा , काठमाण्डौं हुँदै सिराहा पुगेको उनको प्रेम डाक्टर बाबुरामको भाषामा चाइनिज कम्पनी गेजुवा र चुडामणी शर्मा सम्मै पुगेको मान्ने हो भने चितवन पुग्ने रहर र बाध्यता ध्वसं कालिन लुटको अथाह पैसा जोगाउने र भारतिय सत्ताको दिर्घकालिन सेवाको निम्ती हो भन्ने मान्नु पर्दछ । प्रचण्डको सबै प्रेम त बुझियो तर रहर र बाध्यता अलि बुझिएन । आँखीर प्रचण्ड जस्तो चतुर मानिस कसरी फसे त ? बृद्धहरु गम्भिर बहसमा उत्रीए । एउटा सामान्य बिषय बस्तु प्रचण्डको संसदिय क्षेत्र गायब भएको कुरो को चुरो प्रचण्डलाई बिदेशीले र बिदेशीलाई प्रचण्डले प्रयोग गरेको भ्रममा परेको तथ्य खुद प्रचण्डले बुझ्नासाथ पैसा कमाउँने रहर र राजनीति मार्फत कमाएको पैसा जोगाउने बाध्यताको पृष्ठभुमी जान्नु सान्दर्भिक मानिदैछ ।
काँग्रेस एमालेलाई थकित र गलित बनाउँने प्रचण्ड र पुर्बराजा ज्ञानेन्द्रको आँतक देशमा बिद्धयमान रहँदा दिनको शासन ज्ञानेन्द्रको अनि रातको शासन प्रचण्डको थियो भन्ने सबैले मानेकै हुँन । दिन र रात एकै बनाउँने भू-राजनीतिको आशिर्बादमा राजा ज्ञानेन्द्रको स्थान समाप्त पार्ने खेलको सफलता पछी निर्मित २४० वटै निर्बाचन क्षेत्रमा प्रचण्डको स्वागत गर्ने नेपाली जनताको चाहाना गिरिजा बाबुले बुझेको प्रमाण ०६४ को निर्बाचनमा उनको उम्मेदवारी नपर्नुलाई मान्न सकिन्छ । अरुलाई हेर्यौ पटक पटक हामीलाई हेरौं यस पटकको नारामा प्रचण्डको जादू पनि थपिदा रोल्पा र काठमाण्डौंले प्रचण्डलाई स्वीकार गरेको भनी रहनु परेन । रुप , शक्ती , धन संधै एकैठाउँ बस्दैन भन्ने सत्यलाई बुझपचाएका प्रचण्ड २०७० को हाराहारीमा आधाआधी पखालिदै सिराहामा अचानक दुईघण्टा बत्ती जाँदा जीबन दान पाए भन्नेहरुको संका नाजायज मान्न सकिदैन । संबिधान निर्माणको पाटोलाई मात्र ध्यान दिएका काँग्रेस र एमालेले सिराहाको बत्ती काण्डलाई आँखा चिम्लेको राम्रोसंग बुझ्दा बर्तमानमा रुकुम र रोल्पा जान नसक्ने अन्त फेरी बत्ती नजाने डरले छटपटाएको प्रचण्ड हालत खुला बिश्वबिद्धयालयका बिद्धयार्थीहरु पनि बुझ्दैछन । स्थानिय निर्बाचनको नतिजा र ओली पारपाचुके पछी खुईलिएको प्रचण्ड छबीले फेलापार्न नसकेको निर्बाचन क्षेत्रको कारण प्रचण्डको बाध्यता र रहर एकैसाथ चितवनको पत्रकार भेटघाट मार्फत पोखीएको मान्नेहरु प्रसस्त भेटिन्छन ।
हाँस्दा हाँस्दै रुँने र रुँदा रुँदै हाँस्ने कला बिकाउन सकुन्जेल , वाईसियल नामको आँतकलाई जनता सामु जीबित राख्न सकुन्जेल खहरे खोला बनाउँन सफल प्रचण्ड आन्दोलनले प्रचण्ड जगजगी देशमा एकैसाथ फैलाउन सफल भएको हो । सुरुङ युद्धको नाटकबाट प्राप्त दिल्लीको बासमा राष्ट्रबादको जलप लाउन सफल छउञ्जेल प्रचण्ड भ्रमले देशैभर प्रेम बिकाउन सफल भए । बाबुराम नामको भू-राजनीति र ईसाईको मोहराले साथ दिउञ्जेल देखाइएको भारत बिरोध बिकाउँदै नक्कली लडाकुको कथा कहाँनी अख्तीयार देखी आफ्नै पार्टीका अमुक नेताहरुलाई फसाउँन सफल छउन्जेल प्रचण्डको संसदिय क्षेत्र देशै भर प्राप्त भएकै हो । ओली संगतबाट संग्लीएको आँसिक छबीलाई आफ्नै बिगतले पिरोल्दा हेग र प्रधानमन्त्री पद मध्य एक रोज्नु पर्ने बाध्यता ओलीको नेपाल भक्तीको कारण मात्र आइलागेको मान्न सकिन्छ । ओली लोकप्रियताको कारण आइलागेको अस्थायी उपलब्धी प्रधानमन्त्री पदले गुम्दै गरेको संसदिय क्षेत्र प्राप्त गर्न देउवा र प्रभुको आशिर्बाद चाहिने तितो यथार्थ पनि खुली सकेको पाइन्छ । देउवाको एकल प्रेममा प्राप्त हुने संसदिय क्षेत्रको जीत सुनिस्चित गराउँन आबश्यक राष्ट्रीय अन्तराष्ट्रीय सहयोग मात्र काफी नहुने महशुस गर्दै संकेत स्वरुप चुहाईएको भित्री सहयोगको याचना भित्र अनेक रहस्य लुकेको पाइन्छ । प्रचण्ड एक भ्रम थिए । भ्रमको बलमा दशबर्ष ध्वसं चलाउँन सफल बिदेशीहरु प्रचण्डको अधिकतम सिमा राम्रो संग जान्दथे । ध्वसंको निम्ती सफल पात्र प्रचण्ड सिर्जनाको निम्ती कही कतै प्रयोग गरिने संम्भाबना छँदै थिएन । दुर्भाग्यबस ओली संगतमा फस्न पुगेका प्रचण्ड लामो समय उनी संगै सहकार्य गर्न सम्भब नै थिएन । बिगतमा उनी नराम्रो संग प्रयोग भैसकेको कारण सिर्जनाको भोक जागाउनु उनको निम्ती राजा बिरेन्द्र वा मदन भण्डारीको कहाँनी दोहर्याउनु जस्तै हुँने थियो भन्ने उनले नबुझ्ने कुरै भएन ।अनेकौ भ्रममा हुर्कीएका प्रचण्ड ओली संगतमा फस्दै गर्दा उनी माथी परेको दबाब स्वरुप उनले चाहेर पनि लाजिम्पाटे जिबन शैलीबाट फुत्किन सम्भब थिएन । आफ्नो सुरक्षित भबिश्यको निम्ती इसाई र दिल्लीको सेवा एकसाथ गर्न बाध्य प्रचण्डको बाँकी जिबन गायब भएको संसदिय क्षेत्र प्राप्तीको जोड घटाउ अझै केही दिन चल्नेछ । जबसम्म आस ,त्रास , जातिय प्रेम , इसाई प्रेम , प्रभु प्रेम जारी रहयो । प्रचण्डको निर्बाचन क्षेत्र जताततै फैलाईयो । जब जब प्रचण्डको फैलावट बढन थाल्यो तीनै शक्तीको निम्ती प्रचण्ड प्रभाब घाँडो हुन पुग्यो । प्रयोगबादको फर्मुलामा चम्केका प्रचण्डले जमिन छोडने दुस्साहस गर्ने कटुवाल काण्ड पछी झस्केको प्रभु र इसाईले नेपालको राज्यशक्तीको असली श्रोत देखाइदिने खेल स्वरुप प्रचण्डको संसदिय क्षेत्र गायब पारियो ।पटक पटक गरिएको बाचा कसम बाट पनि नपग्लेको प्रभुको मन देउवा मोदीको एकल बार्ता पछीको खेलबाट अल्तालीएका प्रचण्डको चितवन सन्देष तीनै प्रभु सम्म पुर्याउने कसरत हो भन्ने बृद्धहरुको बिश्लेषणमा पङतीकारको बिमती रहेन । फलस्वरुप इसाई र प्रभुको सेवा गर्न तयार हुँदा दिलाईने संसदिय क्षेत्र उनीहरुको स्वार्थको बिरुद्ध जाना साथ खोसिने बृद्धहरुको निचोड पछी पङतीकार माओबादी सकिएको केन्द्र मात्र बाँकी रहेको ओली निस्कर्ष सही मान्न राजी भयो ।
आफ्नो राजनैतिक पार्टीको असली साख र हैसियत घटदै जानु , सहयात्री दल काँग्रेस भित्र सल्केको भुसको आगो आफ्नो प्रतिकुल हुँदै जानु , गत स्थानिय तहको प्राप्त माओबादी मत खुलेर प्रकट हुनु र भर्खरै बनेको तीन निर्बाचन क्षेत्रले सुरक्षित क्षेत्र कही कतै नदेख्दा काँग्रेस , एमाले वा मधेसबादी जो संग पनि तालमेल हुनेछ भन्दै निर्बाचन क्षेत्रको खोजी गर्ने प्रचण्ड कला देउवालाई प्रभाबित पार्न हो भन्ने सबै बुझ्दछन । असोज २ मा हुँदै गरेको दुई नम्बर प्रदेशको ध्यान अन्यत्र मोडन चितवनबाट निर्बाचन लडछु भन्दै देउवा प्रेमको सुनिस्चितता र निरन्तरताको माग चितवनमा चुहाईएको हो भन्ने बुझ्नु उचित हुनेछ बृद्धहरुको भलाकुसारी रोकिने छाँटकाँट देखीएन ।उनीहरुको रोचक गफले खिचिएको पङतीकारको काँन गफको नजिक नपुगी सुखै पाएन । बृद्धहरुको सम्बादलाई सम्मानपूर्वक साथदिने काँनहरु थपिदै जाँदा रोचकपनले झन गती पक्डीयो । हैन , प्रचण्ड त ठुला प्रेमी हुँन । उनको नयाँ प्रेम के साँच्चीकै चितवन नै हुँन्छ त ? बृद्धहरुको रोचक सवाल जवाफमा गजबको तर्कले प्रबेश पायो । प्रचण्ड कमालको प्रेमी हुँन । भारतिय रिमोट कन्ट्रोलले चलेका दाहाल शान्ती प्रकृया टुङग्याउँने तर्क साथ प्रधानमन्त्री देउवा संग नक्कली प्रेम गर्दैछन । शान्ती प्रकृया सम्म आइपुग्न प्रचण्डले अनेक शक्तीसंग जायज नाजायज प्रेम गरे ।सोही प्रेमको पासोमा पर्दै देउवाको सारथी बन्न मजबुर बनाइएको तथ्यले बिगत , बर्तमान हुँदै भबिश्य समेत प्रभु प्रेममा बिताउँन बाध्य हुँदैछन । सुरुवाती समयमा उनी पद प्रेमी थिए । गिरिजाको चकचकी देखेपछी सत्ता प्राप्तीको भोकले दरबार र इसाईको प्रेमी बन्न पुगे । सत्ता ,शक्ती र अर्थ प्राप्तीको निम्ती जो जो संग प्रेम गर्नुपर्छ आँखा चिम्लेर गरे। फलस्वरुप जाती , क्षेत्र , लिङ्ग , भाषा ,धर्म , परम्पराको स्थानमा बिदेशीको एजेण्डालाई प्रेम गर्न दिनरात एक गरीदिए । सम्पुर्ण जनताको निद्रा भङ्ग गर्दै हिंसा र घृणाको ब्यापार मार्फत माओबादी लुट मच्चाउन पुगे । प्रचण्ड घृणाको दश बर्षे ब्यापारले भोगेको राजनैतिक , आर्थिक र भौतिक क्षति मार्फत पाताल पुर्याइएको देशको हैसियतको कारण देशमा बिगबिगी बनाईएको इसाई प्रेम मार्फत प्राप्त नगद नारायणले खेती सपारे । त्रासको खेती र आषको ब्यापार प्रेमपूर्वक गर्दै देशभर फैलिए । सुनियोजित प्रेम कै दौरान रोल्पा , काठमाण्डौं हुँदै सिराहा पुगेको उनको प्रेम डाक्टर बाबुरामको भाषामा चाइनिज कम्पनी गेजुवा र चुडामणी शर्मा सम्मै पुगेको मान्ने हो भने चितवन पुग्ने रहर र बाध्यता ध्वसं कालिन लुटको अथाह पैसा जोगाउने र भारतिय सत्ताको दिर्घकालिन सेवाको निम्ती हो भन्ने मान्नु पर्दछ । प्रचण्डको सबै प्रेम त बुझियो तर रहर र बाध्यता अलि बुझिएन । आँखीर प्रचण्ड जस्तो चतुर मानिस कसरी फसे त ? बृद्धहरु गम्भिर बहसमा उत्रीए । एउटा सामान्य बिषय बस्तु प्रचण्डको संसदिय क्षेत्र गायब भएको कुरो को चुरो प्रचण्डलाई बिदेशीले र बिदेशीलाई प्रचण्डले प्रयोग गरेको भ्रममा परेको तथ्य खुद प्रचण्डले बुझ्नासाथ पैसा कमाउँने रहर र राजनीति मार्फत कमाएको पैसा जोगाउने बाध्यताको पृष्ठभुमी जान्नु सान्दर्भिक मानिदैछ ।
काँग्रेस एमालेलाई थकित र गलित बनाउँने प्रचण्ड र पुर्बराजा ज्ञानेन्द्रको आँतक देशमा बिद्धयमान रहँदा दिनको शासन ज्ञानेन्द्रको अनि रातको शासन प्रचण्डको थियो भन्ने सबैले मानेकै हुँन । दिन र रात एकै बनाउँने भू-राजनीतिको आशिर्बादमा राजा ज्ञानेन्द्रको स्थान समाप्त पार्ने खेलको सफलता पछी निर्मित २४० वटै निर्बाचन क्षेत्रमा प्रचण्डको स्वागत गर्ने नेपाली जनताको चाहाना गिरिजा बाबुले बुझेको प्रमाण ०६४ को निर्बाचनमा उनको उम्मेदवारी नपर्नुलाई मान्न सकिन्छ । अरुलाई हेर्यौ पटक पटक हामीलाई हेरौं यस पटकको नारामा प्रचण्डको जादू पनि थपिदा रोल्पा र काठमाण्डौंले प्रचण्डलाई स्वीकार गरेको भनी रहनु परेन । रुप , शक्ती , धन संधै एकैठाउँ बस्दैन भन्ने सत्यलाई बुझपचाएका प्रचण्ड २०७० को हाराहारीमा आधाआधी पखालिदै सिराहामा अचानक दुईघण्टा बत्ती जाँदा जीबन दान पाए भन्नेहरुको संका नाजायज मान्न सकिदैन । संबिधान निर्माणको पाटोलाई मात्र ध्यान दिएका काँग्रेस र एमालेले सिराहाको बत्ती काण्डलाई आँखा चिम्लेको राम्रोसंग बुझ्दा बर्तमानमा रुकुम र रोल्पा जान नसक्ने अन्त फेरी बत्ती नजाने डरले छटपटाएको प्रचण्ड हालत खुला बिश्वबिद्धयालयका बिद्धयार्थीहरु पनि बुझ्दैछन । स्थानिय निर्बाचनको नतिजा र ओली पारपाचुके पछी खुईलिएको प्रचण्ड छबीले फेलापार्न नसकेको निर्बाचन क्षेत्रको कारण प्रचण्डको बाध्यता र रहर एकैसाथ चितवनको पत्रकार भेटघाट मार्फत पोखीएको मान्नेहरु प्रसस्त भेटिन्छन ।
हाँस्दा हाँस्दै रुँने र रुँदा रुँदै हाँस्ने कला बिकाउन सकुन्जेल , वाईसियल नामको आँतकलाई जनता सामु जीबित राख्न सकुन्जेल खहरे खोला बनाउँन सफल प्रचण्ड आन्दोलनले प्रचण्ड जगजगी देशमा एकैसाथ फैलाउन सफल भएको हो । सुरुङ युद्धको नाटकबाट प्राप्त दिल्लीको बासमा राष्ट्रबादको जलप लाउन सफल छउञ्जेल प्रचण्ड भ्रमले देशैभर प्रेम बिकाउन सफल भए । बाबुराम नामको भू-राजनीति र ईसाईको मोहराले साथ दिउञ्जेल देखाइएको भारत बिरोध बिकाउँदै नक्कली लडाकुको कथा कहाँनी अख्तीयार देखी आफ्नै पार्टीका अमुक नेताहरुलाई फसाउँन सफल छउन्जेल प्रचण्डको संसदिय क्षेत्र देशै भर प्राप्त भएकै हो । ओली संगतबाट संग्लीएको आँसिक छबीलाई आफ्नै बिगतले पिरोल्दा हेग र प्रधानमन्त्री पद मध्य एक रोज्नु पर्ने बाध्यता ओलीको नेपाल भक्तीको कारण मात्र आइलागेको मान्न सकिन्छ । ओली लोकप्रियताको कारण आइलागेको अस्थायी उपलब्धी प्रधानमन्त्री पदले गुम्दै गरेको संसदिय क्षेत्र प्राप्त गर्न देउवा र प्रभुको आशिर्बाद चाहिने तितो यथार्थ पनि खुली सकेको पाइन्छ । देउवाको एकल प्रेममा प्राप्त हुने संसदिय क्षेत्रको जीत सुनिस्चित गराउँन आबश्यक राष्ट्रीय अन्तराष्ट्रीय सहयोग मात्र काफी नहुने महशुस गर्दै संकेत स्वरुप चुहाईएको भित्री सहयोगको याचना भित्र अनेक रहस्य लुकेको पाइन्छ । प्रचण्ड एक भ्रम थिए । भ्रमको बलमा दशबर्ष ध्वसं चलाउँन सफल बिदेशीहरु प्रचण्डको अधिकतम सिमा राम्रो संग जान्दथे । ध्वसंको निम्ती सफल पात्र प्रचण्ड सिर्जनाको निम्ती कही कतै प्रयोग गरिने संम्भाबना छँदै थिएन । दुर्भाग्यबस ओली संगतमा फस्न पुगेका प्रचण्ड लामो समय उनी संगै सहकार्य गर्न सम्भब नै थिएन । बिगतमा उनी नराम्रो संग प्रयोग भैसकेको कारण सिर्जनाको भोक जागाउनु उनको निम्ती राजा बिरेन्द्र वा मदन भण्डारीको कहाँनी दोहर्याउनु जस्तै हुँने थियो भन्ने उनले नबुझ्ने कुरै भएन ।अनेकौ भ्रममा हुर्कीएका प्रचण्ड ओली संगतमा फस्दै गर्दा उनी माथी परेको दबाब स्वरुप उनले चाहेर पनि लाजिम्पाटे जिबन शैलीबाट फुत्किन सम्भब थिएन । आफ्नो सुरक्षित भबिश्यको निम्ती इसाई र दिल्लीको सेवा एकसाथ गर्न बाध्य प्रचण्डको बाँकी जिबन गायब भएको संसदिय क्षेत्र प्राप्तीको जोड घटाउ अझै केही दिन चल्नेछ । जबसम्म आस ,त्रास , जातिय प्रेम , इसाई प्रेम , प्रभु प्रेम जारी रहयो । प्रचण्डको निर्बाचन क्षेत्र जताततै फैलाईयो । जब जब प्रचण्डको फैलावट बढन थाल्यो तीनै शक्तीको निम्ती प्रचण्ड प्रभाब घाँडो हुन पुग्यो । प्रयोगबादको फर्मुलामा चम्केका प्रचण्डले जमिन छोडने दुस्साहस गर्ने कटुवाल काण्ड पछी झस्केको प्रभु र इसाईले नेपालको राज्यशक्तीको असली श्रोत देखाइदिने खेल स्वरुप प्रचण्डको संसदिय क्षेत्र गायब पारियो ।पटक पटक गरिएको बाचा कसम बाट पनि नपग्लेको प्रभुको मन देउवा मोदीको एकल बार्ता पछीको खेलबाट अल्तालीएका प्रचण्डको चितवन सन्देष तीनै प्रभु सम्म पुर्याउने कसरत हो भन्ने बृद्धहरुको बिश्लेषणमा पङतीकारको बिमती रहेन । फलस्वरुप इसाई र प्रभुको सेवा गर्न तयार हुँदा दिलाईने संसदिय क्षेत्र उनीहरुको स्वार्थको बिरुद्ध जाना साथ खोसिने बृद्धहरुको निचोड पछी पङतीकार माओबादी सकिएको केन्द्र मात्र बाँकी रहेको ओली निस्कर्ष सही मान्न राजी भयो ।