भारतिय मोदीको नेपाल डिजास्टर !
गुजरात राजनीति मार्फत भारतमा उदाउँन सफल भारतिय प्रधानमन्त्री मोदी बिश्व राजनीतिमा एक चतुर नेताको रुपमा चिनिन्छन । हिन्दूबादी दर्शनबाट अत्यन्त प्रभाबित दक्षिणपन्थी राष्ट्रबादी नेता मोदी वाकपटुताको प्रयोग राजनीतिमा बहुतै कुशलता पूर्वक गर्न माहिर मानिन्छन । प्रचण्ड बहुमतका साथ भारतिय सत्तामा पुग्न सफल प्रधानमन्त्री मोदी र उनको राजनैतिक टिम नेपाली नीतिमा २०७२ सालको सुरुवाती समय संगै धक्का खान सुरु गर्यो । नेपालको राजनैतिक खेलाडीहरुलाई राम्रो संग चिनेको भारतिय राजनीतिले नेपाल मामिलामा धक्का खान पुगेको तथ्यलाई भारतिय पूर्व कुटनीतिज्ञ बिक्रम सुद यसरी ब्याख्या गर्न पुग्छन । पश्चिमा र चिनिया पैसाको कुटनीतिले भारतिय कुटनीतिलाई पराजीत गरेको देख्ने उनी भारतको छिमेकीहरु अत्यन्त साना छन । उनीहरु भारतलाई मन पराउँदैनन । बर्तमान बिश्व राजनीति र कुटनीति बुझ्नेहरु बिक्रम सुदको धारणाको जवाफ यसरी दिन्छन । भारतिय सत्ताले आफ्ना छिमेकीलाई कसरी फकाउँने अझै सिकेको छैन । यही कुरा बुझ्ने चिनिया कुटनीति खुलेर आएको देख्न नसक्ने मोदी सत्ताको नेपाल नीति असफल हुँनाको कारण खुद मोदी प्रशासनको गलत नीति हो भन्ने बुझ्न ढिला हुँदै गरेको अर्को संकेत ओलीलाई डिजास्टर ( दुर्घटना ) मान्न पुग्नुले दर्शाउँछ ।बिजेपी सत्ताको नीतिलाई भरमार समर्थन गर्ने भारतिय कुटनीतिले बुझेर स्वीकार गर्न नचाहेको नेपाल धक्काको दोष एमाले ओलीलाई दिदै गर्दा मोदी सत्ता इतरका भारतियहरु मोदीको असफलता यसरी गन्दैछन ।
पहिलो धक्का : असफल नाकाबन्दी भारतिय राजनीतिमा आएको पछिल्लो फेरबदलको कारण मोदी प्रशासनको नेपाल नीति उनीहरुको चाहाना अनुसार नचलेको सबैभन्दा ठुलो प्रमाण भारतिय बिदेश सचिबको काठमाण्डौं आगमन अर्थहिन हुन पुगेको घटनाबाट सुरुभएको देखिन्छ । भित्र भित्रै पाक्दै गरेको राजनैतिक रस्सा कस्सीमा तात्कालिन माओबादी केन्द्रको इण्डिया नुन र इसाई प्रेमको करामत स्वरुप दक्षिणपन्थी मोदी सत्ता नाङ्गो रुपले प्रस्तुत हुँदा नेपाली जनताले संबिधान संगै नाकाबन्दी उपहार प्राप्त गर्न बाध्य बनाइएका हुँन । नेपाली जनताको भाबना र तात्कालिन प्रधानमन्त्री ओलीको नाडी छाम्न चुकेको मोदी प्रशासनले देखेको नेपाल भनेको केवल भारतिय निगाहमा बाँच्ने र टिक्ने भन्दा बढी नमानेको देखियो । भारत भित्रको इण्डिया र भारतिय हिन्दू दक्षिणपन्थी राष्ट्रबादी बिजेपी निर्देशित मोदी सत्ताको राजनैतिक टकराब ओलीको थाप्लामा हाल्ने मोदी काइदा अर्को असफलता बन्न पुगेको पाइन्छ । नाकाबन्दी मार्फत केवल दुई हप्तामा सिंहदरबारलाई घुँडा टेकाइन्छ भन्ने भारतिय दम्भको डटेर सामाना गर्ने ओली साहास भित्र नेपाली जनताको अपार समर्थन र इण्डियाको कुटनीति मोदी सत्ताले देख्न सकेन । फलस्वरुप नाकाबन्दी रुपी अस्त्र भुत्ते हुँन पुगेको दोष ओली माथी थोपर्दै आफ्नो अयोग्यता लुकाउँने कोशीस गर्दैछ ।
दोश्रो धक्का : दोक्लाममा नमिलेको नेपाल सहयोग ठुलो तामझामको साथ भारतिय सत्तामा ल्याईएका मोदी अन्तत जनता माझ उत्कृष्ट बनेर निस्कन उनलाई ल्याउने शक्तीले दिन चाहेन । सबके अच्छेदिन आनेवाले है भन्ने मुलमन्त्रलाई चुनाबी नारा बनाउँदै सत्तामा पुर्याइएका मोदीले आम गरीब भारतियहरुको अनुहारमा खुसी ल्याउन सकेनन । बिश्व राजनीतिको प्रयोगशाला बन्दै गरेको भारतिय राजनीति अमेरिकी र बेलायती इसाई दिमागको चेपुवामा पर्दै चिनसंग हातेमालो गर्दै अगाडी बढने गुजरात मोडेल दिल्ली आईपुग्दा अचानक रोकियो । सोही शिलशिलामा अमेरिकाले चिनलाई भारत संग अल्झाउँने नीति अनुरुप चिनिया महत्वकाँक्षा ओबिओआर माथी भारतिय असहमती पोखीयो । सन १९४८ देखी भारतको आदेश अनुसार चल्ने भुटानलाई साथलिंदै नेपाललाई समेत ओबिओआरमा सहमत हुन रोक्ने भारतिय खेलको असफलता आफ्नै निगाह र आशिर्बादमा जन्मेको प्रचण्ड सरकार सम्म पुगेको ढिलो थाहा पायो । नेपाल मामिलामा एककदम अगाडी दुई कदम पछाडी पर्दै निरन्तर रक्षात्मक बन्दै गरेको मोदी सत्ता नेपाललाई चिनसंग दुश्मनी गराउँने खेल अन्तर्गत दोक्लाम घटनामा सामेल गराउँन चाहान्थ्यो । दोक्लाम घटना ओबिओआर संग सरोकार राख्दथ्यो । अनुसन्धानकर्ता तथा पत्रकार मनोज जोशीले बुझेको ओबिओआरलाई भारतले रोक्न सम्भब छैन । त्यसलाई बेवास्ता गर्नुको मतलब आफ्नो हार आफैले गराउनु समान हो । चिनिया महत्वकाँक्षी आयोजनाबाट भाग्ने वा अबरोध गर्ने बाटोमा जानुको सट्टा ओबिओआरबाट कसरी अधिकतम फाइदा लिन सकिन्छ भन्ने नै हो । दिल्लीले बुझ्नु पर्ने कुरा के हो भने आफुजस्तै अन्य राज्यसंग मिलेर रणनीति तय गर्नुपर्छ जसबाट आफ्नो अर्थतन्त्र तथा भू- राजनीतिमा पुर्याउन सक्ने असरलाई न्युनीकरण गर्न सकियोस । पत्रकार जोशीको कुरालाई उचित ध्यान नदिने मोदी प्रशासनको नालायकी , असक्षमता र गैह्र जिम्मेवारपनको कारण दोक्लाम घटनामा नेपाललाई फसाउने असफल खेल खेल्ने कोशीस गर्यो । चीनको बर्तमान सत्ताको आक्रामक कुटनीतिको चेपुवामा मोदी सत्ताको चाहाना नेपालले पुरा गर्न असमर्थ हुँदा नेपाल मामिलामा दोश्रो धक्का खान पुग्यो ।
तेस्रो धक्का : प्रस्ताबित माहागठबन्धन
अनेकौं जालझेल र कसरत पछी निर्माण गरिएको नेपाली लम्पसारबादी र आत्मसमर्पणबादी सरकार मार्फत आफ्नो असफलतालाई छोप्ने कसरतमा मोदी प्रशासन दिनरात खटीरहेको संकेत मिडिया मार्फत खुली रहेका छन । भारतिय सत्ताले सोचेको परिणाम आजसम्म हातपार्न असफल भैरहेको पछिल्लो घटना भारतिय चाहाना अनुरुप प्रचण्ड निर्मित संबिधान संसोधनको प्रस्ताब निर्णयार्थ प्रस्तुत गर्दा हातलागेको देउवा सरकारको असफल प्रयास पछी बर्तमान गठबन्धनको आयू अझै मजबुत बनाउँने भारतिय चाहाना र बाध्यता खुली सकेको पाइन्छ । भारतिरी दक्षिणपन्थी मोदी सत्ताको अनेकौं खेलपछी हात लागेको पछिल्लो असफलताको मलम एमालेलाई भित्ता सम्म पुर्याउँदै दिने तयारी स्वरुप माहागठबन्धन निर्माण गर्ने भगीरथ प्रयासमा खटदै गरेको पाइन्छ । बर्तमान नेपालमा मौजुद कुनैपनि दलले आफ्नै एकल बलबुतामा एमालेसंग प्रतिस्पर्धा गर्दै जीत हातपार्न असम्भब छ भन्ने गुप्त रिपोर्ट भारतिय सत्ताले प्राप्त गरेको संकेत माहागठबन्धनको तयारी बढाउँदै गरेकोबाट बुझ्न सकिन्छ । ओलीको सिंहदरबार यात्रा रोक्न मोदी सत्ता जतीपनि नाङ्गिन तयार भएको सन्देष ओली सम्म पुगीसकेको छनक ओलीको पछिल्लो भनाई सुन्दा थाहा लाग्छ । जनसंख्याको हिसाबले दोश्रो , भूगोलको हिसाबले विश्वको सातौं ठूलो मुलुक भारत बिश्वको ९५ औं ठुलो मुलुक नेपालसंग संसारले दिन नसकेको कुराको आषामा बाँच्दै गरेको तथ्य संबिधान निर्माण संग भारतिय चासो खुल्दा बिश्व जनमतले थाहा पाउने अबशर पाए । भारतिय अर्थतन्त्रलाई उठाउँने रेमिटयान्सको सातौं ठुलो मुलुक र भारतिय आप्रबाशी पाली दिने सबैभन्दा ठुलो मुलुक नेपाल माथी भारतिय सत्ताको कालो रुप खुलेर आउँदा देशको ३८ औं प्रधानमन्त्री ओलीको भाबना नेपाल भक्तीको अनुरुप छ भन्ने नबुझ्ने कुरै भएन । सुगौली सन्धी र सन १९५० को सन्धीले ढाड भाँचेको नेपाल संबिधान निर्माण मार्फत सार्बभौम हुने कोशीशलाई रोक्न पारबहन जस्तो अधिकार माथी खेल्दै नाकाबन्दी जस्तो युद्धअपराध गर्न पुग्यो । सिंहदरबारमा बस्ने नेपाली सरकारले जीबनमा कहिल्यै नगरेको तागत देखाउँदै प्रधानमन्त्री ओलीले चिनसंग पारबहन सन्धी गर्दै भारतिय सत्ताको नाक मै प्रहार गर्न सफल भएको पिडाको जबाफ फर्काउँन निकट भबिश्यमा हुँन गैरहेको निर्बाचनमा जसरी हुन्छ ओली रोक्ने अभियान अन्तर्गत चर्चामा ल्याइएको प्रस्ताबित माहागठबन्धन निर्माण गर्ने बाध्यतामा पुग्नु पर्ने स्थीती नै तेश्रो धक्का मान्न सकिन्छ ।
ओली डिजास्टर (दुर्घटना ) कि डिजायर ( चाहाना ) ?!
पश्चिमा इसाई र भारतिय राजनीतिको इच्छा , चाहाना र स्वार्थ अनुरुप चलिरहेको नेपाली राजनीति संबिधान सभाबाट निर्मित संबिधानको अन्तर्बस्तुको कारण दक्षिणपन्थी भारतिय हिन्दू अतिबादीहरुलाई मन नपरेको प्रष्टै छ । एमाले अदक्ष्य ओलीको राजनैतिक जीबनको सुक्षम अध्ययन गर्ने हो भने उनी कहिल्यै भारत बिरोधी देखिएनन । २०४६ को परिवर्तन देखी पहिलो संबिधान निर्बाचनमा पराजीत हुँदा सम्म उनको राजनैतिक सुझबुझ भारतसंग पङ्गा लिन भन्दा एउटा समझदारी कायम राख्नुमा नै हुनेछ भन्ने पाइन्थ्यो । नेपालले संबिधान प्राप्त गर्दैगर्दा एस जयशंकर मार्फत प्राप्त कु-बेलाको सन्देशले झस्किएका ओली ३८ औं प्रधानमन्त्री बने संगै भारतिय सत्ताको बक्रदृष्टीमा पारिए । कुर्षीको परबाह नगर्दै देश ठुलो सानो हुनसक्ला तर सार्बभौमिकता सानो वा ठुलो हुनै सक्तैन भन्दै भारतिय सत्तालाई पाठ पढाउने कार्यले दिल्लीको नजरमा डिजास्टर बन्न पुगे ।
सार्बभौम राष्ट्रको प्रधानमन्त्रीको हैसियतमा रहने तर भारतिय दादागिरीलाई उचित जबाफ दिने ओली सोचले कुर्षीलाई उचित ध्यान नदिदा प्राप्त गरेको उपलब्धी नेपाल रहेसम्म नेपाली जनताले उपभोग गर्न पाउने छन । जबसम्म ब्यक्तीगत फाइदाको निम्ती एमाले लागी रहयो तबसम्म सरकारमा जान कहिं कतै भारतिय अबरोधको सामना नगरेको इतिहास एमालेको सरकार यात्रा र मन्त्रीको संख्या हेर्दा प्रष्ट हुन्छ । सामान्य रुपले सम्झौताको दस्ताबेज स्वरुप ल्याउन लागिएको संबिधान माथीको धावालाई किमार्थ नसहने ओली साहस चीन संग पारबहन सन्धी गर्दै दिन पुग्यो । राजा महेन्द्र र बिरेन्द्रको तीब्र चाहाना हुँदा हुँदै गर्न नसकेको पारबहन सन्धीको पुँजीले मालामाल ओली र एमाले बिगतको तमाम कमी कमजोरीलाई एकैपटक गौण बनाउँन सफल भयो । ओलीको पारबहन रुपी अस्त्रले घाइते मोदी दम्भ निकट भबिश्यमा हुँने निर्बाचनमा पोखीने दाहाल देउवा नामको छलकपटको उचित जबाफ दिने ओली कला दिल्लीको निम्ती डिजास्टर नै मान्न सकिन्छ ।
भारतिय सोच र दम्भमा ओली फोबियाले पारेको प्रभाब र असर भारतिय दिग्गजहरु भारत भुषण , कंवल सिबल र एसडि मुनीको बिचार सुन्दा प्रष्ट झल्किन्छ । ओलीको देशभक्तीले हायल कायल भारतिय सत्ताको रोदन झल्केको टिभी कार्यक्रमलाई सुन्दा प्रष्ट बुझिन्छ कि नेपाल मामिलामा मोदी सत्ता कती सम्म गिर्न सक्दछ । भारतिय सत्ताले नेपालमाथी जे गर्दा भारतको फाइदा हुन्छ सो गर्न पछी पर्नु हुँदैन भन्ने सिबल ओलीको सत्ता आगमनलाई भारतको निम्ती डिजास्टर देख्दैछन । ओली मार्फत नाकाबन्दी पछी लिइएका तमाम निर्णयहरु भारतिय सत्ताले डिजास्टर मानी रहेको प्रमाण ओलीको आगमन रोक्न साम ,दाम ,दण्ड ,भेद प्रयोगगर्न पछी नपर्ने भारतिय रणनीति सारा देशबाशीले बुझ्नु जरुरी भैसकेको छ । भारतिय दादागिरीको बिरुद्ध चालिने ओली कदम जारी रहुन्जेल भारतको निम्ती डिजास्टर ओली नेपाली जनताको डिजायर बनिरहने छन ।
पहिलो धक्का : असफल नाकाबन्दी भारतिय राजनीतिमा आएको पछिल्लो फेरबदलको कारण मोदी प्रशासनको नेपाल नीति उनीहरुको चाहाना अनुसार नचलेको सबैभन्दा ठुलो प्रमाण भारतिय बिदेश सचिबको काठमाण्डौं आगमन अर्थहिन हुन पुगेको घटनाबाट सुरुभएको देखिन्छ । भित्र भित्रै पाक्दै गरेको राजनैतिक रस्सा कस्सीमा तात्कालिन माओबादी केन्द्रको इण्डिया नुन र इसाई प्रेमको करामत स्वरुप दक्षिणपन्थी मोदी सत्ता नाङ्गो रुपले प्रस्तुत हुँदा नेपाली जनताले संबिधान संगै नाकाबन्दी उपहार प्राप्त गर्न बाध्य बनाइएका हुँन । नेपाली जनताको भाबना र तात्कालिन प्रधानमन्त्री ओलीको नाडी छाम्न चुकेको मोदी प्रशासनले देखेको नेपाल भनेको केवल भारतिय निगाहमा बाँच्ने र टिक्ने भन्दा बढी नमानेको देखियो । भारत भित्रको इण्डिया र भारतिय हिन्दू दक्षिणपन्थी राष्ट्रबादी बिजेपी निर्देशित मोदी सत्ताको राजनैतिक टकराब ओलीको थाप्लामा हाल्ने मोदी काइदा अर्को असफलता बन्न पुगेको पाइन्छ । नाकाबन्दी मार्फत केवल दुई हप्तामा सिंहदरबारलाई घुँडा टेकाइन्छ भन्ने भारतिय दम्भको डटेर सामाना गर्ने ओली साहास भित्र नेपाली जनताको अपार समर्थन र इण्डियाको कुटनीति मोदी सत्ताले देख्न सकेन । फलस्वरुप नाकाबन्दी रुपी अस्त्र भुत्ते हुँन पुगेको दोष ओली माथी थोपर्दै आफ्नो अयोग्यता लुकाउँने कोशीस गर्दैछ ।
दोश्रो धक्का : दोक्लाममा नमिलेको नेपाल सहयोग ठुलो तामझामको साथ भारतिय सत्तामा ल्याईएका मोदी अन्तत जनता माझ उत्कृष्ट बनेर निस्कन उनलाई ल्याउने शक्तीले दिन चाहेन । सबके अच्छेदिन आनेवाले है भन्ने मुलमन्त्रलाई चुनाबी नारा बनाउँदै सत्तामा पुर्याइएका मोदीले आम गरीब भारतियहरुको अनुहारमा खुसी ल्याउन सकेनन । बिश्व राजनीतिको प्रयोगशाला बन्दै गरेको भारतिय राजनीति अमेरिकी र बेलायती इसाई दिमागको चेपुवामा पर्दै चिनसंग हातेमालो गर्दै अगाडी बढने गुजरात मोडेल दिल्ली आईपुग्दा अचानक रोकियो । सोही शिलशिलामा अमेरिकाले चिनलाई भारत संग अल्झाउँने नीति अनुरुप चिनिया महत्वकाँक्षा ओबिओआर माथी भारतिय असहमती पोखीयो । सन १९४८ देखी भारतको आदेश अनुसार चल्ने भुटानलाई साथलिंदै नेपाललाई समेत ओबिओआरमा सहमत हुन रोक्ने भारतिय खेलको असफलता आफ्नै निगाह र आशिर्बादमा जन्मेको प्रचण्ड सरकार सम्म पुगेको ढिलो थाहा पायो । नेपाल मामिलामा एककदम अगाडी दुई कदम पछाडी पर्दै निरन्तर रक्षात्मक बन्दै गरेको मोदी सत्ता नेपाललाई चिनसंग दुश्मनी गराउँने खेल अन्तर्गत दोक्लाम घटनामा सामेल गराउँन चाहान्थ्यो । दोक्लाम घटना ओबिओआर संग सरोकार राख्दथ्यो । अनुसन्धानकर्ता तथा पत्रकार मनोज जोशीले बुझेको ओबिओआरलाई भारतले रोक्न सम्भब छैन । त्यसलाई बेवास्ता गर्नुको मतलब आफ्नो हार आफैले गराउनु समान हो । चिनिया महत्वकाँक्षी आयोजनाबाट भाग्ने वा अबरोध गर्ने बाटोमा जानुको सट्टा ओबिओआरबाट कसरी अधिकतम फाइदा लिन सकिन्छ भन्ने नै हो । दिल्लीले बुझ्नु पर्ने कुरा के हो भने आफुजस्तै अन्य राज्यसंग मिलेर रणनीति तय गर्नुपर्छ जसबाट आफ्नो अर्थतन्त्र तथा भू- राजनीतिमा पुर्याउन सक्ने असरलाई न्युनीकरण गर्न सकियोस । पत्रकार जोशीको कुरालाई उचित ध्यान नदिने मोदी प्रशासनको नालायकी , असक्षमता र गैह्र जिम्मेवारपनको कारण दोक्लाम घटनामा नेपाललाई फसाउने असफल खेल खेल्ने कोशीस गर्यो । चीनको बर्तमान सत्ताको आक्रामक कुटनीतिको चेपुवामा मोदी सत्ताको चाहाना नेपालले पुरा गर्न असमर्थ हुँदा नेपाल मामिलामा दोश्रो धक्का खान पुग्यो ।
तेस्रो धक्का : प्रस्ताबित माहागठबन्धन
अनेकौं जालझेल र कसरत पछी निर्माण गरिएको नेपाली लम्पसारबादी र आत्मसमर्पणबादी सरकार मार्फत आफ्नो असफलतालाई छोप्ने कसरतमा मोदी प्रशासन दिनरात खटीरहेको संकेत मिडिया मार्फत खुली रहेका छन । भारतिय सत्ताले सोचेको परिणाम आजसम्म हातपार्न असफल भैरहेको पछिल्लो घटना भारतिय चाहाना अनुरुप प्रचण्ड निर्मित संबिधान संसोधनको प्रस्ताब निर्णयार्थ प्रस्तुत गर्दा हातलागेको देउवा सरकारको असफल प्रयास पछी बर्तमान गठबन्धनको आयू अझै मजबुत बनाउँने भारतिय चाहाना र बाध्यता खुली सकेको पाइन्छ । भारतिरी दक्षिणपन्थी मोदी सत्ताको अनेकौं खेलपछी हात लागेको पछिल्लो असफलताको मलम एमालेलाई भित्ता सम्म पुर्याउँदै दिने तयारी स्वरुप माहागठबन्धन निर्माण गर्ने भगीरथ प्रयासमा खटदै गरेको पाइन्छ । बर्तमान नेपालमा मौजुद कुनैपनि दलले आफ्नै एकल बलबुतामा एमालेसंग प्रतिस्पर्धा गर्दै जीत हातपार्न असम्भब छ भन्ने गुप्त रिपोर्ट भारतिय सत्ताले प्राप्त गरेको संकेत माहागठबन्धनको तयारी बढाउँदै गरेकोबाट बुझ्न सकिन्छ । ओलीको सिंहदरबार यात्रा रोक्न मोदी सत्ता जतीपनि नाङ्गिन तयार भएको सन्देष ओली सम्म पुगीसकेको छनक ओलीको पछिल्लो भनाई सुन्दा थाहा लाग्छ । जनसंख्याको हिसाबले दोश्रो , भूगोलको हिसाबले विश्वको सातौं ठूलो मुलुक भारत बिश्वको ९५ औं ठुलो मुलुक नेपालसंग संसारले दिन नसकेको कुराको आषामा बाँच्दै गरेको तथ्य संबिधान निर्माण संग भारतिय चासो खुल्दा बिश्व जनमतले थाहा पाउने अबशर पाए । भारतिय अर्थतन्त्रलाई उठाउँने रेमिटयान्सको सातौं ठुलो मुलुक र भारतिय आप्रबाशी पाली दिने सबैभन्दा ठुलो मुलुक नेपाल माथी भारतिय सत्ताको कालो रुप खुलेर आउँदा देशको ३८ औं प्रधानमन्त्री ओलीको भाबना नेपाल भक्तीको अनुरुप छ भन्ने नबुझ्ने कुरै भएन । सुगौली सन्धी र सन १९५० को सन्धीले ढाड भाँचेको नेपाल संबिधान निर्माण मार्फत सार्बभौम हुने कोशीशलाई रोक्न पारबहन जस्तो अधिकार माथी खेल्दै नाकाबन्दी जस्तो युद्धअपराध गर्न पुग्यो । सिंहदरबारमा बस्ने नेपाली सरकारले जीबनमा कहिल्यै नगरेको तागत देखाउँदै प्रधानमन्त्री ओलीले चिनसंग पारबहन सन्धी गर्दै भारतिय सत्ताको नाक मै प्रहार गर्न सफल भएको पिडाको जबाफ फर्काउँन निकट भबिश्यमा हुँन गैरहेको निर्बाचनमा जसरी हुन्छ ओली रोक्ने अभियान अन्तर्गत चर्चामा ल्याइएको प्रस्ताबित माहागठबन्धन निर्माण गर्ने बाध्यतामा पुग्नु पर्ने स्थीती नै तेश्रो धक्का मान्न सकिन्छ ।
ओली डिजास्टर (दुर्घटना ) कि डिजायर ( चाहाना ) ?!
पश्चिमा इसाई र भारतिय राजनीतिको इच्छा , चाहाना र स्वार्थ अनुरुप चलिरहेको नेपाली राजनीति संबिधान सभाबाट निर्मित संबिधानको अन्तर्बस्तुको कारण दक्षिणपन्थी भारतिय हिन्दू अतिबादीहरुलाई मन नपरेको प्रष्टै छ । एमाले अदक्ष्य ओलीको राजनैतिक जीबनको सुक्षम अध्ययन गर्ने हो भने उनी कहिल्यै भारत बिरोधी देखिएनन । २०४६ को परिवर्तन देखी पहिलो संबिधान निर्बाचनमा पराजीत हुँदा सम्म उनको राजनैतिक सुझबुझ भारतसंग पङ्गा लिन भन्दा एउटा समझदारी कायम राख्नुमा नै हुनेछ भन्ने पाइन्थ्यो । नेपालले संबिधान प्राप्त गर्दैगर्दा एस जयशंकर मार्फत प्राप्त कु-बेलाको सन्देशले झस्किएका ओली ३८ औं प्रधानमन्त्री बने संगै भारतिय सत्ताको बक्रदृष्टीमा पारिए । कुर्षीको परबाह नगर्दै देश ठुलो सानो हुनसक्ला तर सार्बभौमिकता सानो वा ठुलो हुनै सक्तैन भन्दै भारतिय सत्तालाई पाठ पढाउने कार्यले दिल्लीको नजरमा डिजास्टर बन्न पुगे ।
सार्बभौम राष्ट्रको प्रधानमन्त्रीको हैसियतमा रहने तर भारतिय दादागिरीलाई उचित जबाफ दिने ओली सोचले कुर्षीलाई उचित ध्यान नदिदा प्राप्त गरेको उपलब्धी नेपाल रहेसम्म नेपाली जनताले उपभोग गर्न पाउने छन । जबसम्म ब्यक्तीगत फाइदाको निम्ती एमाले लागी रहयो तबसम्म सरकारमा जान कहिं कतै भारतिय अबरोधको सामना नगरेको इतिहास एमालेको सरकार यात्रा र मन्त्रीको संख्या हेर्दा प्रष्ट हुन्छ । सामान्य रुपले सम्झौताको दस्ताबेज स्वरुप ल्याउन लागिएको संबिधान माथीको धावालाई किमार्थ नसहने ओली साहस चीन संग पारबहन सन्धी गर्दै दिन पुग्यो । राजा महेन्द्र र बिरेन्द्रको तीब्र चाहाना हुँदा हुँदै गर्न नसकेको पारबहन सन्धीको पुँजीले मालामाल ओली र एमाले बिगतको तमाम कमी कमजोरीलाई एकैपटक गौण बनाउँन सफल भयो । ओलीको पारबहन रुपी अस्त्रले घाइते मोदी दम्भ निकट भबिश्यमा हुँने निर्बाचनमा पोखीने दाहाल देउवा नामको छलकपटको उचित जबाफ दिने ओली कला दिल्लीको निम्ती डिजास्टर नै मान्न सकिन्छ ।
भारतिय सोच र दम्भमा ओली फोबियाले पारेको प्रभाब र असर भारतिय दिग्गजहरु भारत भुषण , कंवल सिबल र एसडि मुनीको बिचार सुन्दा प्रष्ट झल्किन्छ । ओलीको देशभक्तीले हायल कायल भारतिय सत्ताको रोदन झल्केको टिभी कार्यक्रमलाई सुन्दा प्रष्ट बुझिन्छ कि नेपाल मामिलामा मोदी सत्ता कती सम्म गिर्न सक्दछ । भारतिय सत्ताले नेपालमाथी जे गर्दा भारतको फाइदा हुन्छ सो गर्न पछी पर्नु हुँदैन भन्ने सिबल ओलीको सत्ता आगमनलाई भारतको निम्ती डिजास्टर देख्दैछन । ओली मार्फत नाकाबन्दी पछी लिइएका तमाम निर्णयहरु भारतिय सत्ताले डिजास्टर मानी रहेको प्रमाण ओलीको आगमन रोक्न साम ,दाम ,दण्ड ,भेद प्रयोगगर्न पछी नपर्ने भारतिय रणनीति सारा देशबाशीले बुझ्नु जरुरी भैसकेको छ । भारतिय दादागिरीको बिरुद्ध चालिने ओली कदम जारी रहुन्जेल भारतको निम्ती डिजास्टर ओली नेपाली जनताको डिजायर बनिरहने छन ।