काठ्माडौंको साँखुभन्दा केहि किलोमिटर पारिको रमणीय ठाउँ लप्सीफेदीको बर्णन गर्न कसलाई मन नपर्ला र? हरिया गह््राहरु, रमणीय डाँडापाखाहरु, असंख्य चराहरुको चिरविर स्वरहरु, शितल हावा संगै उदय भएको सूर्यको रंग । बनभरी ऐंसेलुको बोटहरु । टपक्क टिपेर क्वाप्प मुखमा हाल्दाको क्षणले मेरो बाल्याकालको सम्झना दिलायो । तर अनुमान गर्न सकिन्छ केहि समयपछि यो ठाउँ विलय हुँदैछ, शहरी कोलाहलमा । हामीले त्यो बेलासम्ममा यो प्राकृतिक शुन्दरताको रस्वादन गर्न पाउँदैनौं होला शायद ।