पिति पिति वा वै च्वन 

द्यः नं ख्यूँसे च्वं ।

का रे अजि न्हईपुगु 

बाखँ छपु कं ।

पुनुखुमैंचा ध्वँ च्वलेचा 

ज्वःवंगु बाखँ ।

छसिँनिसें कँ रे अजि

न्हईपुसे च्वँ ।

(भावानुवादः पानी पिट पिट परिरहेकोछ । आकाश अँध्यारोछ । लौन बज्यै एउटा कथा सुनाउनुहोस । पुनुखुमैचाले बाख्रा चराउन गएको कथा । शुरु देखि सुनाउनु होस बज्यै रमाईलो लाग्छ ।)

माथिका पंक्ति मैले धेरै पहिले पढेको कविता हो । यो कविताको कवि दुर्गालाल श्रेष्ठज्यू हुनु हुन्छ जस्तो लाग्छ । अहिले किताव मसंग छैन । उहिले यो कवितालाई लय राखेर पढ्ने गर्दथें । असाध्यै मिठो लाग्ने मध्येको एउटा जिवन्त कविता हो यो । केहि दिन देखि अविरल पानी परिरहेको सन्दर्भमा आज यो कविता सम्झना भयो । पोष्ट गर्न मन लाग्यो । कविताको बारेमा यो भन्दा बढी वा फरक जानकारी कसैमा भएमा कृपया कमेन्ट गर्नु होला ।